Merhaba,   Gelişmiş ülkeler, deniz kaynaklarından yeterince yararlanarak ülkelerine önemli döviz girdileri sağlıyorlar. Dengeli beslenmenin bilincinde olan uluslar, hayvansal protein kaynaklarını daha da zenginleştirmek için denizlerden yüksek oranda faydalanmanın yollarını arıyorlar.   En çok geliştirilmesi gereken sektör olan su ürünleri yetiştiriciliğinde dünyada her yıl yüzde 10 büyüme kaydediliyor ve toplam 40 milyon ton üretim yapılıyor. Dünyada en büyük kültür balıkçılığı üreticisi ünvanını 25 milyon ton ile Çin alırken, Türkiye 70 bin ton ile alt sıralardaki yerini koruyor. Çin’den sonra Japonya, Hindistan, Şili ve Norveç belirli büyük üreticiler arasında yer alıyor.   Ancak, üretimde alt sıralarda bulunmasına rağmen Türkiye’de sektörün önemi giderek artıyor. Çünkü, Türkiye’nin elinde bu konuda önemli oranda potansiyel bulunuyor. Yapılması gereken var olan potansiyeli sonuna kadar kullanması. Bu yapıldığı zaman kazanan Türkiye olur.   Türkiye’nin su ürünleri yetiştiriciliği konusunda oluşturması gereken diğer politika, çevre ile dost olmalı ve bunun için de artık dünyada tercih edilen kıyıdan uzak yetiştirme sistemlerine yönelmesi olmalı. Çevre ile ilgili tartışmalar ve çatışmalara son vermek için balık yetiştiriciliği sektörünün kendini bu kriterlere göre disiplin altına alması gerekir. Kurallar düzgün oluşturulduğu ve uygulandığı, çevreye zarar vermediği sürece kültür balıkçılığının geliştirilmesi ile ilgili çalışmalara ağırlık verilmesi gerekiyor. Bu noktada balık ihracatının ülke ekonomisine olan büyük katkısının göz ardı edilmemesi gerekiyor. Çünkü, Türkiye’nin balık ihracatı yılda 155 milyon doları buluyor. Akdeniz’de üretilen levrek, çipura ve orkinos önemli ihracat kalemlerimiz arasında yer alıyor. Ülkede kültür balıkçılığına önem verilir ve sektör desteklenirse hem üretim artar, hem de ülkeye önemli döviz girdisi sağlanır. Kurallar düzgün oluşturulduğu ve çevreye zarar vermediği sürece yetiştiriciliğin desteklenmesi gerekiyor. Sevgilerimle…