Türkiye’de Ro-Ro taşımacılığı denince akla ilk gelen markanın adıdır U.N Ro-Ro. Karayolu odaklı nakliye zihniyetini farklı bir modla tanıştırmış, hem kârlı hem de hızlı taşımanın önünü açmıştır. 2018 yılı sona ererken de en büyük rakibiyle anlaşmış ve onun sahayı terk etmesiyle de liderliğini iyice pekiştirmiştir.

Ancak, “En Büyük” olmak, “tüm kuralları artık ben koyarım ve maç benim istediğim biçimde yürür” megalomanisini de beraberinde getirirse işte bunun sonuçları iyi olmayabilir. Çünkü unutulmamalıdır ki, o markanın doğumu da bir çaresizlik sonucudur.

Ortada somut bir gerçek var. Siz olmadan nakliyeci zorlanır; siz de onlar olmadan gemilerinizi yüzdüremezsiniz. Elçilik görevimi yapıyor ve onlardan aldığım birkaç isteği sizlerle paylaşıyorum.

Nakliyeci ne istiyor?                   

• Lojistik sektöründe art arda gelen konkordatolardan da anlaşılacağı üzere işler iyi gitmiyor. Sizler, yağmur yağdığında şemsiyeyi saklayıp, yağmur dindiğinde “şemsiye ister misin?” diyen bankacılarımıza benzemeyin! Devir, dayanışma dönemidir. Bu dayanışmaya tahsilat vadelerini 1 aydan 2 aya çıkartarak start verebilirsiniz.
• Bildiğiniz gibi, Türk ekonomisi artık eski şahlanış döneminde değil. Nakliyeci de, bunun sancısını çekiyor ve özellikle dönüş yükü bulmakta zorlanıyor. Trieste Limanı’nı siz işletiyorsunuz. Fahiş park ücretleri nakliyecilerin belini büküyor. Palyatif de olsa, bir süreliğine makul bir orta yol bulunamaz mı?
• Yine nakliyeciler, dönüş yükü olmadığı için orada boş bekleyen araçları, sisteme katıp para kazanmak için getirmek istiyorlar. Fakat, 225 Euro olan boş aracın ücretini 500 Euro’ya çıkardınız. Gemiler hep %100 kapasiteyle mi çalışıyor? Boş araçlara daha uygun bir bedel istenemez mi? Özellikle çok büyük kapasiteli yeni nesil gemilerinizde bunu gündeme almanız onları çok mutlu edecektir.
• Trieste’deki kapasitenizin çok da yeterli olmadığını biliyoruz. Siz de kapasite yetersizliği nedeniyle ithalatta rezervasyonu olmasına karşın, araçları bekleme yapması için Fernetti’ye yönlendiriyor, ayrıca bir de park ücreti alıyorsunuz. Limandaki yer darlığının faturasını nakliyeciye yüklemeniz ne kadar doğrudur, düşünmeye davet ediyorum.

Bakın, ben size onlara çok yakın olduğum için bildiğim ve sizin de bildiğinizi düşündüğüm bir başka gerçeği dile getireyim: Bir lojistik firması, eğer çok iyi bir anlaşma yapmadıysa İtalya’ya ortalama 5 bin Euro civarında gider. 3 bin Euro’sunu size veriyor.

Başta da söylediğim gibi sizin onlara, onların da size ihtiyacı var. İşler, artık yapılamaz hale dönüşürse bundan herkes zarar görür. Anadolu’da “eşeğin aklına karpuz kabuğu düşürme” diye bir deyiş vardır. Unutmayın! U.N Ro-Ro markası bir mecburiyet sonrası ortaya çıkmıştır.

Saygılarımla.