Önce gölün kıyısındaki ağaçları tamamen kesip yol açmışlar, ardından yüksekçe bir istinat duvarı ve kamuflaj  olsun diye önüne ağaçlar dikmişler. Onun hemen kenarına da gölü çepeçevre saracak bir yol yapılmış. Bir araç trafiği inanamazsınız. Toz, duman, egzos  gazları gölün yeni misafirleri olmuş. Gölün çilesi bununla da bitmemiş. Etrafınızda 360 derece döndüğünüzde tek bir boş alan bulamıyorsunuz. Bölgedeki imar yasağına rağmen,  güzelim ağaçları keserek her yere otel-pansiyon, restoran kondurmuşlar. Arka taraflar ise tam bir panayır yeri. Uzungöl artık bir göl değil, binaların ortasındaki havuz hüviyetinde kalmış. Özellikle Araplar’ın rahatça ulaşabilmesi için yine ağaçlar kesilmiş bir helikopter pisti yapmışlar. Mevcut yol dururken, ormanın içinden binlerce ağacı keserek bir yol daha açmışlar amaç, “Arap misafirlerimiz”in jeepleriyle yaylalara rahatça ulaşıp, sefa içinde dönebilmesi; ama faturayı yine zavallı ağaçlar ödemiş.

Her yan bina dolu, bu da binlerce insan demek, peki o insanların ürettikleri atıklar nereye gidecek? Tabi ki göle…  Gölün büyük bir kısmında çoğu kişinin anlamlandıramadığı turuncu renkli borular var. Bu borular, birkaç yıl önce, yine müthiş bir öngörüsüzlükle 5 bin kişinin fosseptik sorununu çözmek için dizayn edilmiş. Ama Ramazan Bayramı’nda Uzungöl’ün yalnızca çevresinde 20 bin kişi vardı ve sayı sürekli artıp, azalıyordu. Sonuçta Yaz sezonu düşünülmeden yapılan yüz binlerce liralık yatırım da çöp olmuştu.

Bütün bunları rant için yapıyorlar. Ama arzuladıkları rantın kaynağı Türkler’de değil. Onlar Dinar’ı, Riyal’i, Araplar’ın liralarını istiyor. Çünkü, tek bir hedefleri var: Kısa zamanda köşeyi dönmek.  Türk turizminden palazlanan tur şirketlerine sesleniyorum: Lütfen Uzungöl’ü programlarınızdan çıkarın! Böylece Türk turizmi ve doğayı katledenlere hizmet etmemiş olursunuz.  

Son söz olarak Kızılderilerin ünlü deyişini anımsatmak isterim: “Son ağaç kesildiğinde, son nehir kuruduğunda, son balık öldüğünde, beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak.”